wstęp wolny

Wystąpią:
Matylda Stolarczyk tancerka, improwizatorka
Sławomir Juszczak aktor teatru tańca
Łukasz Szleszyński aktor, tancerz, nauczyciel tańca i jogi, trener kalisteniki
Aleksandra Bożek-Muszyńska tancerka, improwizatorka, choreografka, kuratorka sceny
Wojtek Kurek improwizator, perkusista, producent, autor instalacji dźwiękowych i muzyki do teatru
Ilona Trybuła tancerka, improwizatorka, choreografka, kuratorka sceny

[SIC!] SAUTE
Wydarzenie ma formę cyklicznych wieczorów, w których uczestniczą osoby związane z polską sceną improwizowaną. Jest to emanacja międzynarodowego festiwalu improwizacji tańca, który od swojej pierwszej edycji w 2007r przedstawiał i wprowadzał mało znane wówczas w Polsce metody tworzenia, prezentacji i edukacji przez improwizację. Teraz sytuacja się zmieniła i śmiało możemy powiedzieć, że ta dziedzina sztuki istnieje i się rozwija. Potrzebujemy więc stałych i regularnych prezentacji! I jest nią właśnie Scena Tańca Improwizowanego [sic!] w odsłonie “saute”.

“Saute” to proces odkryty i dość surowy . Sens i forma saute.
Mamy ciało, mamy myśl, wyobraźnię, podłogę. Mamy cały świat zewnętrzny i wewnętrzny, konteksty i powody, żeby tworzyć. I korzystamy z zasobów “królowej” twórczości - improwizacji, która dużo wymaga i jeszcze więcej oferuje. To proces, który nigdy się nie kończy, możliwości twórcze ma niewyczerpane i z zasady to 100% życia w życiu. To wiele metod i technik precyzyjnego tworzenia, gdzie proces jest równoznaczny z działaniem finalnym.

Matylda Stolarczyk

“Improwizacja budzi we mnie unikalny rodzaj uważności – intymny, skierowany do wnętrza, który stopniowo przenika całą przestrzeń.”

Tancerka, improwizatorka, studentka drugiego roku w Zakładzie Tańca na Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. Absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Uczestniczka i performerka obydwu edycji projektu „Laboratorium pamięci” autorstwa Agaty Jędrzejczak. W latach 2019-2023 była adeptką Krakowskiego Teatru Tańca, gdzie tańczyła w choreografiach Agaty Jędrzejczak i Pawła Łyskawy.

Sławomir Juszczak

“Improwizując przypominam sobie, że cały wszechświat jest we mnie. Docieram do potencjałów, które we mnie drzemią. Życie, które sam stwarzam.”

Absolwent kierunku Taniec (specjalność: aktor teatru tańca) Zakładu Tańca na Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. Absolwent krakowskiej AWF.
We własnych poszukiwaniach twórczych inspiruje się systemami ciała według podejścia Body-Mind Centering oraz polską techniką tańca współczesnego Jacka Łumińskiego. Czerpiąc z improwizacji performatywnej poszukuje autonomicznego wyrazu i głębi obecności scenicznej.

Łukasz Szleszyński

“Improwizacja jest dla mnie wyostrzeniem obecności. Improwizując poddaję się auto-obserwacji. Pozwalam na wolność, zaskoczenie i rozwój wydarzeń. Jest zauważaniem, skupieniem, obecnością, ale też decyzją.”

Aktor, tancerz, nauczyciel tańca i jogi, trener kalisteniki, absolwent Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie Wydziału Teatru Tańca w Bytomiu oraz Tańca w Terapii i Rozwoju na uniwersytecie SWPS. Współpracuje z Teatrem Rozbark, Teatrem Barakah, Teatrem Polskim we Wrocławiu i Olsztyńskim Teatrem Tańca. Stypendysta prezydenta miasta Bytomia 2022. Twórca P20 studio ruchu, w którym wykorzystuje improwizację do terapeutycznych działań ruchowych. Specjalizuje się również we floorworku i tańcu intuicyjnym.

Wojtek Kurek

„Między 6, a 11 rokiem życia grałem na akordeonie. Irytowało mnie uczenie się klasycznych utworów na pamięć oraz interpretowanie ich w sposób, który był narzucany przez nauczycieli. Prawdopodobnie dlatego polubiłem improwizację”.

Improwizator, perkusista, producent, autor instalacji dźwiękowych i muzyki do teatru. Porusza się na gruncie muzyki folkowej, eksperymentalnej i elektroakustycznej. Programuje własne instrumenty i efekty, którymi przetwarza dźwięki akustyczne. Wydał ponad 30 albumów, które ukazały się w Polsce, USA, Niemczech, Austrii, Włoszech, Portugalii i Szkocji. Koncertuje m.in. z avant-folkowym trio Tuleje, w duecie MEŁECH /KUREK, Pawłem Doskoczem oraz w duecie z tancerką Olgą Balińską. Jest nieoficjalnym rekordzistą świata w kategorii 'trasa solo mieszkańca polski' – 23 koncerty w 25 dni. Autor cyklicznej audycji w Radio Kapitał o wdzięcznej nazwie ‘krówka czy krowa’

Linki:
www.wojtekkurek.com
instagram.com/wojtek_kurek_

Kuratorki sceny

Aleksandra Bożek-Muszyńska
„W improwizacji pozwalam sobie na potok myśli, bazgraninę ruchów, łapanie fali i porzucanie jej ( i to w dowolnym momencie - czasem kiedy jest w najwyższym punkcie, a czasem kiedy dopiero nabiera tempa). Nie musi być linearnie, może być w różnych kierunkach.”

Performerka, choreografka, trenerka biznesu i filolożka. W swojej praktyce łączy ruch, dźwięk i słowo. Znaczenie jest dla niej równie ważne, co brzmienie. Zarówno w improwizacji, jak i w choreografiach, które tworzy działa intuicyjnie. Pracuje solo, w kolektywach oraz tworzy choreografie na inne zespoły taneczne i teatralne. Aspekt społeczny jest motorem jej działań. Jej prace były prezentowane m. in. w Berlinie, Budapeszcie, Filadelfii, Nowym Jorku, Melbourne, Warszawie i Wiedniu. Stypendystka MKiDN, Alternatywnej Akademii Tańca 2015-2017 Art Stations Foundation, Intensive Course w SNDO w Amsterdamie oraz beneficjentka Global Practice Sharing w Movement Research w Nowym Jorku. Absolwentka kursu Choreografii Eksperymentalnej II Centrum w Ruchu.

Ilona Trybuła

„Kiedy jestem w stanie improwizacji, to jestem w absolutnie szczerym i rzeczywistym stanie bycia. „Nie wiem” smakuje tam inaczej. Jeden ruch otwiera świat i powoduje lawinę zdarzeń. Precyzyjnie i przejrzyście i tak jak ma być.”

Tancerka, choreografka, wykładowczyni, kreatorka i realizatorka wielu wydarzeń artystycznych i edukacyjnych. Autorka spektakli. Stworzyła Międzynarodowy Festiwal Improwizacji Tańca (sic!), Kolektyw Melba, Laboratorium Improwizacji, Scenę tańca improwizowanego [sic!] saute. Improwizacja jako metoda twórcza i język sceniczny w tańcu współczesnym i choreografii to dziedzina, którą praktykuje, odkrywa i bada. Umiejscawia ją w filozofii bycia gdzie zwykłe i codzienne staje się niezwykłe.