Jedna z najciekawszych sztuk Handkego, grana przez podopiecznych Teatru Potrzebnego, skupiającego Osoby z niepełnosprawnością, przerabia język rzeczywistych innych w pełnoprawny teatralny projekt o wykluczeniu, władzy i ideologii. Pytanie, co by było, gdyby to ci, dla których „normalne” życie stało się niemożliwe, opowiedzieli nam o naszej „normalności”, pokazując, czym ta „normalność” jest i jakim kosztem jest wytwarzana, znalazło swój pełny wyraz w działaniu teatralnym. Efekt będzie można zobaczyć na scenie.

Data:
18.12.24r. Godz. 18.00
Miejsce: Centrum Łowicka, Warszawa ul. Łowicka 21
Wstęp free

Sztuka „Kaspar” nie pokazuje, jak JEST NAPRAWDĘ czy BYŁO NAPRAWDĘ z Kasparem Hauserem. Pokazuje ona, co JEST MOŻLIWE z kimś. Pokazuje, jak można mówieniem doprowadzić kogoś do mówienia. Sztuka ta mogłaby nosić również tytuł „Tortura mówienia”.

Kaspar Hauser to postać prawdziwa. Niewiadomego pochodzenia chłopiec w wieku lat szesnastu pojawił się w maju 1828 r. na ulicach Norymbergi. Potrafił powiedzieć tylko jedno zdanie - „chcę być jeźdźcem, jak mój ojciec”. Poddany edukacji i przystosowany do życia w społeczeństwie, zmarł w 1833 r. na skutek rany odniesionej w niewyjaśnionych okolicznościach. Jego tajemnicza biografia i śmierć zbudowały legendę inspirującą do dzisiaj wielu twórców. W 1974 r. powstał film Wernera Herzoga „Zagadka Kaspara Hausera”.

„Kaspar” Handkego nie jest sztuką historyczną, a jej bohater nie jest portretem autentycznej postaci Kaspara Hausera. Dziewiętnastowieczna legenda stanowiła dla autora jedynie punkt wyjścia do napisania w 1967 r. dramatu uważanego za jedną z najwybitniejszych sztuk – czy też anty-sztuk – austriackiego dramatopisarza. Handke ukazał w „Kasparze” proces stwarzania człowieka i równocześnie pozbawienia go wolności przez język.*

Co to tak naprawdę znaczy, że się mówi? A może lepiej, kto mówi wtedy, kiedy myślimy, że mówimy sami za siebie? Czy stajemy się grupą, przez ruch wyłączenia tych, których w niej nie chcemy? Kim jest człowiek bez nikogo? I czy w ogóle wtedy jest? Kim jest inny? I co z nim robimy? To wszystko pytania, które „Kaspar” zadał nam przy pracy nad sztuką. Zapraszamy.

*tekst wydawcy